Uiteindelijk kwam ik erachter dat de techniek tuften heette en dat er ook nog eens een webshop was in Nederland die de spulletjes ervoor verkocht. Ik besloot ervoor te gaan en kocht alles wat ik nodig had.

Mijn vriend maakte een frame voor me en timmerde de spijkerlatten erop. Hierdoor heeft hij tot op de dag van vandaag een hekel aan die venijnige latjes. Sorry Jeffrey!

Hij was ook nog eens degene die me de fijne kneepjes van het tuften leerde. Als betonboorder wist hij direct hoe de tufting gun werkte. Ik startte zoals de meeste beginners startten: te voorzichtig. Resultaat? Scheuren, wol viel uit de machine, doek stuk, noem maar op.

Mijn vriend pakte het tuftpistool en zei: “kijk, zo werkt dat”. En ja hoor. Rechte lijnen, strakke stiksels, wol mooi door het doek, alsof hij een natuurtalent was. Hij vertelde me over de kracht die je op de tufting machine moet zetten, hoe ver je de naald door het doek moet duwen en hoe je de lijnen met constante snelheid kunt zetten. En al snel had ik door hoe het werkte.

Ik besloot vrij snel alleen nog eigen ontwerpen te maken en af te stappen van de veel getufte voorbeeldjes (niks mis mee natuurlijk!). Ik was net klaar met Eclipse, toen ik benaderd erd door een vooraanstaand jurylid van The A’Design Competition in Milaan. Hij had mijn Eclipse wandkleed gezien en het zou een perfect item zijn voor de categorie Industrial Design. Hij vroeg me om hem in te dienen als item voor deze designwedstrijd. Dat moest dan wel binnen 3 dagen, want dat was de uiterlijke indientermijn.

Ik ben altijd wel in voor impulsieve dingen, dus zogezegd zo gedaan. Boven verwachting bleek ik binnen het percentage te vallen wat door mocht naar de preliminary finals. Na een maand hoorde ik dat ik van 120.000 deelnemers uiteindelijk Runner Up was
geworden en daarmee een mooi certificaat in ontvangst mocht nemen.

Dit was een bijzonder moment en het gaf me veel motivatie en ambitie om ermee door te gaan.

Van het een kwam het ander. “Leuk, zo’n kleed tuften, maar wat heb je ervoor nodig als ik thuis zelf wil tuften?” Zulke vragen kreeg ik geregeld. Ik dacht erover na. Het idee om een eigen webshop te hebben, had mij altijd al leuk geleken.

Zo ontstond de webshop tuftingstuff.com. Van een webshopje met maar een paar producten is het inmiddels een shop met boven de negentig verschillende producten en allemaal gerelateerd aan tuften.

Mattimat en Tufting Stuff zijn beide ontstaan uit mijn passie voor design en creëren. Daarnaast vind ik het fantastisch om het te kunnen delen met anderen. Het geven van de tufting workshops en het leren van de fijne kneepjes van het tuften aan anderen is zo leuk om te doen.

Overigens leer ik zelf ook nog steeds van anderen. Het is een hobby die zo veelzijdig is, dat er altijd wat te leren over blijft.